Henryk Kułak

Artysta plastyk, brązownik, heraldyk

Urodził się 20 kwietnia 1950 roku w Krokowie.

W roku 1970 ukończył Szkołę Rzemiosł Artystycznych w Cieplicach-Jeleniej Górze, zdobywając kwalifikacje w zakresie technologii drewna. Początkowo pracował na Wydziale Produkcji w Zakładach Sprzętu Lotnictwa Sportowego w Jeżowie Sudeckim (1967–1968), później był modelarzem w Fabryce Maszyn Papierniczych „FAMPA” w Cieplicach-Jeleniej G. (1968–1970).

Do Legnicy przyjechał w 1970 roku, podejmując pracę na stanowisku mistrza Działu Produkcyjnego Fabryki Fortepianów i Pianin. W tym też roku na krótko przeniósł się na podobne stanowisko do Fabryki Mebli w Wałbrzychu, by w maju 1971 roku powrócić na stałe do Legnicy, gdzie prawie 10 lat przepracował w KGHM ZM „LEGMET” m.in. w pracowni plastycznej, tworząc precyzyjne modele maszyn górniczych (zbiory Muzeum Miedzi). W tym czasie ożenił się, wybudował dom i uruchomił w 1980 roku własną Pracownię Rzemiosł Artystycznych. Na przełomie lat 1980–1981 łowił ryby na kutrze rybackim ze Szwedami na Morzu Bałtyckim, a w latach 1988–1992 pracował dorywczo w pracowni brązowniczej koło Aschafenburga oraz przy konserwacji mebli i obiektów zabytkowych w Niemczech, (m.in. u von Redena).

Jego prace znajdują się w dziesięciu muzeach w Polsce. Do najbardziej znanych realizacji plastycznych zalicza się: supermonogram papieża Jana Pawła II, wręczony Jego Świątobliwości przez wojewodę i prezydenta miasta podczas uroczystości powitania 2 czerwca 1997 roku w Legnicy (rok później wykonał również jego replikę dla legnickiego Muzeum Miedzi), supermonogram Jana III Sobieskiego, w technice inkrustacji z okazji 300. rocznicy Wiedeńskiej Wiktorii (1983), cykl projektów aplikacji portretowych, z monogramem i godłem dla króla Arabii Saudyjskiej Abdullacha al Sauda (2007), największy projekt w brązie tzw. „Kilometr 0” – Zamek Czettritzów siedziba PWSZ w Wałbrzychu (średnica 2,20 m, 2012), z okazji beatyfikacji papieża Jana Pawła II na Zamku Królewskim w Warszawie prezentowany medal JPII (średnica 20 cm, 2014). Jego 7 prac znajduje się w Watykanie, w tym m.in. supermonogram oraz inkrustacja portretowa z podobizną i herbem Papieża Jana Pawła II (wotum dziękczynne – 2000).

Jest autorem licznych insygniów, m.in. Prezydenta Międzynarodowej Akademii Heraldycznej w Luksemburgu (700 lecie polskiego godła, 1995), rektora, prorektora i kanclerza PWSZ w Wałbrzychu, Przewodniczącego Rady Powiatu Lubin, symboliczne klucze do bram miasta Legnicy. Wykonał polskie godła – rzeźba w brązie, drewnie i w technice intarsji oraz wiele herbów, m.in. miasta Legnicy (witacze na rogatkach miasta, 1975), miasta Góry (na 700-lecie grodu, 2000), herb rodowy Bratkowski von Braun do Londynu oraz statuetek, m.in.: „Muzeon” (na 140-lecie Muzeum Narodowego w Warszawie), „Liść miłorzębu” (dla Międzynarodowych Targów Ekologicznych „EKO” Legnica), „Ambasador Polski” (na Światowe Forum Gospodarcze Polonii, 2005), „Angelus Silesius” (doroczna nagroda w kategorii tłumaczenia), „Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie” z medalionem Andrzeja Wawrzyniaka, jego twórcy.

Projektuje znaki firmowe, flagi, sztandary (m.in.: WST, WSMen. w Legnicy, PWSZ w Wałbrzychu) oraz herby (m.in.: herb powiatu lubińskiego, gminy Ruja, gminy Krotoszyce), logo m.in. Fundacji Henryka Pobożnego – Obrońcy Europy. Zaprojektował i wykonał wiele medali, znaków firmowych, rzeźb portretowych, tablic pamiątkowych, m.in.: Eryka Lipińskiego dla Muzeum Karykatury w Warszawie, Włodzimierza Puchalskiego dla Szkoły Podstawowej nr 4 w Legnicy, z herbem patrona szkoły  Jana Pawła II dla Zespołu Szkół nr 2 w Legnicy (będąc jednocześnie jego fundatorem), tablicę do pomnika księżnej Daisy i Angelusa Silesiusa, patrona PWSZ w Wałbrzychu.

Zajmuje się konserwacją i renowacją przedmiotów zabytkowych i artystycznych. Odrestaurował m.in.: orzechowe, bogato rzeźbione, renesansowe krzesła dla Urzędu Miasta w Legnicy (gabinet Prezydenta), bogato rzeźbiony, neobarokowy fotel bujany dla muzeum w Chojnowie, kilka mebli dla muzeów w Jaworze i Legnicy (gabinet dyrektora), neogotycką monstrancję z połowy XIX wieku dla kościoła w Żeliszewie koło Bolesławca. Ostatnio przeprowadził konserwację kilku uszkodzonych olejnych obrazów.

Jego prace znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach na całym świecie oraz w instytucjach, kościołach i muzeach: Anglii, Arabii Saudyjskiej, Australii, Brunei, Japonii, Kanady, Kenii, Francji, Luksemburgu. Meksyku. Niemiec, Rosji. RPA, Szwecji, USA, Wenezueli. Brał udział w ponad 60 wystawach, prezentacjach i konkursach w kraju i za granicą, w tym w: Arras, Bazylei, Czeska Skalice, Częstochowie, Düseldorfie, Hamburgu, Jeleniej Górze, Krakowie, Kudowie, Legnicy, Lipsku. Monachium, Nowym Jorku, Oland, Poznaniu, Wałbrzychu, Warszawie, Wiedniu, Wiesbaden, Wrocławiu. Za swoje dokonania artystyczne był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany.

Jest autorem kilku publikacji specjalistycznych: rozpraw i artykułów, w tym rozprawy „Psychofizyczna sprawność polskiego społeczeństwa – Polacy wolni od chorób cywilizacji” z recenzją prof. Jana Trzynadlowskiego (1984), „Ochronne pasy zieleni wzdłuż szos szybkiego ruchu, obwodnic i autostrad” (1995), „Skąd ta nasza wolność 1989?” (2008), a także „Czy warto…” – analiza kulturowo-ekonomiczna dotycząca idei przywrócenia funkcji muzealnych na najstarszym w Polsce romańskim Zamku Piastowskim w Legnicy (2017). Wykonał kilka kwerend archiwalnych i bibliotecznych dotyczących nazwisk, gniazd rodowych, herbów i miejscowości.

Od lat najmłodszych czynnie uczestniczył w życiu społecznym i kulturalnym swojego regionu. W latach 1962–1969 był członkiem, drużynowym, instruktorem, a następnie szczepowym w stopniu przewodnika ZHP. W okresie lat 1966–1975 był działaczem PTTK. W latach 1981–1986 pełnił funkcję prezesa Wojewódzkiego Klubu Rzemiosł Artystycznych, a w latach 1985–1988 wiceprezesa i prezesa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Japońskiej. Był także wiceprezesem i prezesem Towarzystwa Miłośników Legnicy (1998–2003). Obecnie jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Legnicy (od 1984 roku).

Był inicjatorem stworzenia „Stylu Dolnośląskiego” w rękodziele artystycznym (1983). Zorganizował na ten temat (we współpracy z pracownikami Uniwersytetu Wrocławskiego) trzy sesje popularno-naukowe. Inspirował społeczną działalność ekologiczną: zainicjował Targi Ekologiczne „PRO-EKO” w Legnicy (od 1991 roku 10 edycji). Jest założycielem i prezesem Stowarzyszenia Zamek Piastowski w Legnicy (2016), członkiem Międzynarodowej Sieci Muzeów Domowych oraz członkiem zarządu Fundacji „Książę Henryk Pobożny – Obrońca Europy”, która stawia sobie za cel społeczną budowę pomnika na Placu Słowiańskim w Legnicy (2019).

Posiada odznakę „ Zasłużony dla miasta Legnicy” oraz tytuł Honorowego Obywatela Ziemi Kłodzkiej. Jest pasjonatem książek (posiada własny kilkutysięczny zbiór biblioteczny), miłośnikiem ogrodów, stylowych mebli i zapalonym turystą. Posiada dyplom (Ministra Kultury) Mistrza Rzemiosł Artystycznych w zakresie konserwacji obiektów zabytkowych i artystycznych. Jest animatorem życia kulturalnego i turystycznego.