Luba Jarzębiak
Lekarz, działaczka społeczna.
Urodziła się 12 lutego 1939 r. na głębokiej północnej Syberii w Reweli, miasteczku obozowym dla zesłańców. Matka była księgową, ojciec mechanikiem kierowcą. W 1946 r. wraz z rodzicami wróciła do kraju – 1 maja znaleźli się w Legnicy. W 1957 r. rozpoczęła studia na wrocławskiej Akademii Medycznej (Wydział Lekarski). Dyplom uzyskała w 1963 r. Odbyła dwuletni staż podyplomowy w Lubinie. Następne 25 lat przepracowała w Szpitalu Chirurgicznym w Legnicy. Chociaż zrobiła specjalizację z chirurgii ogólnej, to częściej pracowała jako anestezjolog niż chirurg. W tych czasach lekarzy w Legnicy było niewielu, zatem o zatrudnienie nie było trudno. Pracowała też w Pogotowiu Ratunkowym, przychodni zakładowej przy „Milanie”, w komisji lekarskiej ZUS, jako anestezjolog na oddziałach okulistycznym, ginekologicznym i laryngologicznym. Do tego małżeństwo i konieczność wychowywania dwojga dzieci. Lubi swoją pracę – jest lekarzem z powołania.
Otrzymała Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Jest Honorowym Obywatelem Legnicy oraz „Aniołem Medycyny”. Jej nazwisko znajduje się we Who is Who w Polsce. Choć jest emerytką, to
dalej pracuje. Jako lekarz przepracowała już 54 lata.
O Legnicy mówi: „Zawsze będę legniczanką. To jest moje miasto najmilsze, najprzytulniejsze, najserdeczniejsze. Tu jest całe moje życie: moja ukochana praca, moja rodzina. Mam 78 lat. Legnica to moje przeznaczenie. Tu żyłam, uczyłam się, kochałam, pracowałam i pracuję nadal. I tu też umrę zadowolona, spełniona całkowicie…”.