Stanisława Maria Kot

Działaczka społeczna, autorka książki Gdyby Orłem być.

Urodziła się 22 lipca 1938 r. w Horożance na Podolu. Jej wczesne dzieciństwo przypadło na okres wojny. Poddana wraz z rodziną wysiedleniu. Szkołę podstawową ukończyła w Brzeżnie (woj. koszalińskie). Od 1953 r. mieszka w Legnicy. Tu zdobyła wykształcenie średnie ogólnokształcące, uzupełnione następnie nauką w Studium Ekonomiki Transportu Samochodowego we Wrocławiu oraz Studium Wiedzy o Polityce w Legnicy. Musiała łączyć naukę z pracą, założeniem rodziny, wychowaniem córek, budową domu. Ten etap jej życia zakończył się w 1998 r. wraz ze śmiercią męża. Posiadając wiele pamiątek rodzinnych (pochodzi ze starego szlacheckiego rodu) mogła wreszcie je uporządkować, posiłkując się źródłami historycznymi. Rezultatem tego była m.in. wspomnieniowa książka Gdyby Orłem być (2012), w której opisuje ludobójstwo no Ukrainie oraz okres repatriacji i życia w Polsce w okresie stalinowskim. Działała w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich oraz Stowarzyszeniu Dzieci Wojny. Pracowała jako referent w Wydziale Komunikacji Drogowej w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Legnicy, później w Zakładzie Transportowym Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego we Wrocławiu, w którym doszła do stanowiska zastępcy kierownika zakładu.

Pierwszą jej publikacją był tekst zamieszczony w książce Mój krzyż (2010), wyróżniony w konkursie tygodnika „Niedziela”. Jest współautorką książki Dzieci wojny (2015). Wiele okolicznościowych tekstów publikowała w czasopismach: „Na Rubieży”, „Semper Fidelis”, „Niedziela”.

Odznaczona odznakami „Zasłużony Pracownik Handlu” (1971), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), odznakami „Zasłużony dla PTHW Zielona Góra” oraz „Zasłużony Pracownik Branżowego Transportu Handlu” (1980).

O Legnicy powiedziała: „Kocham moje miasto, w którym po latach tułaczki powstał nasz własny dom. Obecnie miasto jakby odżyło. Życzę mu ofiarnych włodarzy, odpowiedzialnych mieszkańców i dalszego rozkwitu”.