Franciszek Zywert

Doktor nauk humanistycznych, nauczyciel szkolny i akademicki, autor podręczników, działacz społeczny, poeta, pisarz, publicysta. Pionier szkolnictwa w powojennej Legnicy

Urodził się 19 marca 1920 r. w Więcborku k. Tucholi, zmarł 25 lipca 2011 r. w Legnicy. W czasie drugiej wojny światowej przebywał ponad pięć lat na robotach przymusowych w Niemczech. Po odnalezieniu rodziny osiadł w Legnicy (1946). Był współorganizatorem Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej. Zorganizował także Międzyzakładowy Uniwersytet Robotniczy. Zajmował się organizowaniem szkolnictwa zawodowego w Jaworze, gdzie został dyrektorem Szkoły Mechanizacji Rolnictwa (1956–1958). Gdy w 1958 r. powrócił do Legnicy, objął stanowisko kierownika warsztatów Technikum Samochodowego. W roku 1960 został zastępcą dyrektora w tej szkole. Był organizatorem legnickiego Studium Nauczycielskiego, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora. Stworzył warsztaty szkolne na ul. Murarskiej, pracował w obecnym Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych, współorganizował Liceum Pedagogiczne.

Regularnie podnosił swoje kwalifikacje. Ukończył zaoczne studia na Politechnice Śląskiej (metaloznawstwo) i zaoczne studia zawodowe z zakresu technologii obróbki metali na Politechnice Warszawskiej (1955). Tu zdobył tytuł inżyniera. W 1958 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskał tytuł magistra pedagogiki, wkrótce także doktora nauk humanistycznych. Członek kilku towarzystw naukowych, działacz ZNP i TPN. W TPN dwadzieścia lat kierował Interdyscyplinarnym Seminarium Doktoranckim. Publikował wiele artykułów w krajowych i zagranicznych czasopismach pedagogicznych. Jest także autorem kilkunastu prac o charakterze naukowym i podręcznikowym oraz autobiograficznej książki Kwiaty wspomnień (2006). Opublikował też cztery tomiki wierszy. Był człowiekiem wielkiego formatu, szlachetnym, skromnym.

Otrzymał m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978), medale „Zasłużony Działacz Kultury” i „Zasłużony Nauczyciel” (1986), Odznakę „Zasłużony dla Legnicy” (1995).